داده های توصیفی تشریح کننده پدیده های مکان دار دنیای واقعی می باشند. تنوع زیادی در ساختار داده های توصیفی وجود دارد که عمدتاً از تکامل یکدیگر حاصل شده اند. مهمترین آنها ساختار داده تخت، ساختار سلسله مراتبی داده، ساختار شبکه ای، ساختار رابطه ای است.
ساختار داده تخت:
ساده ترین روش ذخیره ی داده های توصیفی میباشد. در این مدل هر عارضه جغرافیایی، توسط یک رکورد تعریف می شود که رکوردها نیز دارای ویژگی های توصیفی هستند که در ستون ها یا فیلدها قرار میگیرند. یکی از ستونها کلید یا شناسه است که داده های توصیفی را به داده های مکانی ارتباط می دهد.
ساختار سلسله مراتبی :
این نوع ساختار برای داده هایی بکار میرود که ماهیت طبقه بندی دارند. یا به عبارت دیگر، در یک سری از ویژگی ها مشترک هستند و در بقیه متفاوت اند، لذا برای پدیده ها در این مدل، بیش از یک رکورد تعریف می شود. عارضه ها دارای یک رکورد اصلی هستند که ارتباط آنها را با رکورد سطح بالاتر (ارتباط یک به چند) و پایین تر (ارتباط یک به یک) فراهم می سازد.
ساختار شبکه ای :
در این ساختار، یک شی علاوه بر ارتباط موجود در ساختار سلسله مراتبی میتواند با سطوح بالاتر چندین ارتباط برقرار سازد. در واقع ساختار شبکه ای شکل توسعه یافته ای از ساختار سلسله مراتبی می باشد. در نتیجه رکورد های داده میتوانند مستقیماً و بدون پیمایش تمامی سلسله مراتب بالای رکورد، جستجو شوند.
ساختار رابطه ای :
این ساختار دارای ارتباط ماتریسی می باشد که در قالب یک جدول ارائه می شود. هر جدول مجموعه ای از ردیف هاست که رکورد نامیده می شود. رکورد ها توسط ستونها تعریف می شوند. در اینجا سلسله مراتبی وجود ندارد و هر ستون می تواند نقش شناسه را بازی کند.
